κείμενο σχετικά με την εισβολή της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ στις 22-10 και τις συλλήψεις που ακολούθησαν:
Την Τρίτη 22/10 παρακολουθήσαμε άλλη μία θεαματική επιχείρηση των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, με την παρουσία του υφυπουργού ανάπτυξης Νότη Μηταράκη και καναλιών, για την «πάταξη του μικροεμπορίου» που γίνεται στο πεζοδρόμιο της Πατησίων έξω από τη σχολή.
Σίγουρα δεν ήταν συμπτωματική η παρουσία ενός βαν του ALPHA απέναντι από την ΑΣΟΕΕ από τις 9 το πρωί, ενώ η επιχείρηση ξεκίνησε στις 11…Τελικά βέβαια δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την εξέλιξη των γεγονότων και η είδηση δεν έπαιξε ούτε στα μεσημβρινά αλλά ούτε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων.
Οι μπάτσοι μπήκαν στο προαύλιο και ταυτόχρονα περικύκλωσαν τη σχολή, ενώ επέτρεπαν την είσοδο μόνο σε όσους έδειχναν φοιτητική ταυτότητα. ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ & ΔΙΑΣ ζητούσαν να εισβάλουν μέσα στα κτήρια και έκαναν προσαγωγές σε όποιον έβρισκαν μπροστά τους γύρω από την ΑΣΟΕΕ με μοναδικό κριτήριο το χρώμα του δέρματος. (Σημειώνουμε ότι στις 9/5/12 σε ανάλογη επιχείρηση οι μπάτσοι είχαν συλλάβει παγκοσμίως γνωστό Ινδό καθηγητή προσκεκλημένο της ΑΣΟΕΕ!)
Εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο και φώναζαν συνθήματα απαιτώντας να φύγει η αστυνομία. Οι μπάτσοι παρέμειναν μία περίπου ώρα στο προαύλιο και τελικά όχι μόνο δεν κατάφεραν να εισβάλουν στο κτήριο, αλλά διώχτηκαν εκτός σχολής από τον όγκο των φοιτητών. Συνέλαβαν όμως 4 μετανάστες σε τελείως διαφορετικά σημεία γύρω από τη σχολή και ενώ δεν είχε προηγηθεί η παραμικρή συμπλοκή, τους φόρτωσαν το εξής στημένο (ως συνήθως) κατηγορητήριο: αντίσταση κατά της αρχής και απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των φοιτητών που αποφάσισαν την κατάληψη της σχολής μέχρι και την Πέμπτη 24/10, πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στην εισβολή των μπάτσων και αλληλεγγύης στους 4 συλληφθέντες μετανάστες. Η πορεία πραγματοποιήθηκε το ίδιο απόγευμα στη γύρω περιοχή.
Στις 24/10 οι 4 συλληφθέντες πέρασαν από αυτόφωρο, όπου ορίστηκε τακτική δικάσιμος για τις 31/10. Στις 30/10 οι μπάτσοι προσπάθησαν ξανά να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας γύρω από την ΑΣΟΕΕ και παρέμειναν στον ευρύτερο χώρο για τρεις περίπου ώρες, ενώ έκαναν ρίψη λίγων δακρυγόνων. Την επόμενη μέρα στα δικαστήρια η υπόθεση των τεσσάρων μεταναστών δεν εκδικάστηκε λόγω παρέλευσης του ωραρίου και η δίκη πήρε αναβολή για τις 10/12. Το πιο εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ από την πρώτη στιγμή, στις 24/10, η απόφαση του δικαστηρίου προέβλεπε την άρση της κράτησης και διέτασσε να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, οι τέσσερις μετανάστες παρέμεναν υπό κράτηση και οι τρεις από αυτούς εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κρατούνται εκδικητικά και μόνο.
Η κατάσταση αυτή μας γεμίζει οργή αλλά δεν μας εκπλήσσει, γιατί ξέρουμε πως κομμάτια των κατοίκων αυτής της χώρας, όπως οι μετανάστες, υπολογίζονται από το κράτος σαν άνθρωποι β΄ κατηγορίας. Πάρα πολλοί ρατσιστικοί διοικητικοί νόμοι ορίζουν τη ζωή των μεταναστών σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να βρεθούν σε ένα βράδυ στην άλλη άκρη του κόσμου ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την ελλάδα για 18μήνες, μέθοδοι που διαφημίζονται με κάθε ευκαιρία από μπάτσους και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους, με προφανή στόχο να συνηθίσουμε την υποταγή και την εξαθλίωση. Η κράτηση μεταναστών χωρίς χαρτιά για 12 ως 18 μήνες υποτίθεται πως είναι μια εξαιρετική περίπτωση του νόμου, αλλά στην πράξη είναι ο κανόνας, αφού η απόφαση αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια της αστυνομίας.
Εκτός από την επιβολή ειδικών διοικητικών μέτρων στέρησης της ελευθερίας μόνο για μετανάστες, ειδικές διατάξεις δίνουν την επιπλέον δυνατότητα στους μπάτσους να εξαιρέσουν κάθε μετανάστη (με ή χωρίς χαρτιά), κρίνοντάς τον «κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια ή τη δημόσια υγεία». Επί της ουσίας δηλαδή να αποφασίσουν την αφαίρεση των χαρτιών του, τον εγκλεισμό του για ενάμιση χρόνο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και την απέλασή του. Η αστυνομία δηλαδή μπορεί να συλλάβει έναν μετανάστη, να του φορτώσει ό,τι κατηγορίες θέλει (όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει) και μετά να αποφασίσει ότι η σύλληψη αυτή τον καθιστά «κίνδυνο για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια της χώρας» και άρα συντρέχει λόγος κράτησης και απέλασης. Και σε περίπτωση προσφυγής, σε πρώτο βαθμό, κατά της απόφασης αυτής αρμόδια να κρίνει είναι και πάλι η αστυνομία. Η τελευταία νομική επιλογή που δίνεται στους μετανάστες είναι η προσφυγή σε διοικητικό δικαστήριο, όπου οι πιθανότητες δικαίωσης είναι επιεικώς μηδαμινές, αφού ο έλεγχος των φακέλων γίνεται κυριολεκτικά με διαδικασίες fast truck (5′ κρατάει η διαδικασία), απλά επικυρώνοντας κάθε φορά την όποια απόφαση της αστυνομίας.
Στην περίπτωση των συλληφθέντων της ΑΣΟΕΕ όμως οι αυθαιρεσίες αστυνομίας και δικαιοσύνης πάνε ακόμα ένα βήμα πιο πάνω, ξεπερνώντας κάθε όριο θρασύτητας και εκδικητικότητας. Οι διατάξεις που επικαλείται η αστυνομία και επικυρώνει το διοικητικό δικαστήριο αφορούν τελείως διαφορετική διοικητικά περίπτωση μεταναστών από αυτή των συλληφθέντων. Και ενώ είναι υποχρεωμένοι αμφότεροι να τεκμηριώσουν γραπτώς την όποια απόφασή τους, δεν μπαίνουν στον κόπο να συντάξουν ούτε μια γραμμή. Αποδεικνύουν αυτό που γνωρίζουμε όλοι και όλες, ότι αστυνομία και δικαιοσύνη είναι κομμάτι του ίδιου κρατικού μηχανισμού που επιχειρεί να εξοντώσει αυτούς που επιλέγουν να σηκώσουν κεφάλι και να αντισταθούν.
Η επίθεση που έγινε στην ΑΣΟΕΕ δεν μας φαίνεται έξω από όσα ζούμε. Το κράτος και οι μπάτσοι μας κυνηγάνε καθημερινά. Στις γειτονιές που μένουμε έχει συνέχεια πάρα πολλή αστυνομία που μας ελέγχει και προσπαθεί να μας εξευτελίζει και να μας τρομοκρατεί με κάθε ευκαιρία. Οι φασίστες με την κάλυψή της κινούνται ελεύθερα και κάνουν επιθέσεις στις γειτονιές και τα σπίτια μας. Πράγματα που για τους άλλους είναι δεδομένα, για εμάς είναι απαγορευτικά. Μια βόλτα με φίλους, η ελευθερία να κινείσαι στο δρόμο, η καθημερινή κοινωνικοποίηση μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας στερήσουν την ελευθερία μας, με αποτέλεσμα να βρεθούμε κλεισμένοι σε κάποιο αστυνομικό τμήμα ή σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα αφεντικά έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουν αφού εμείς γι‘ αυτούς είναι σαν να είμαστε κατώτεροι άνθρωποι (βλ. πυροβολισμούς εναντίον των μεταναστών-εργατών γης στη Μανωλάδα). Τα κανάλια μιλάνε συνέχεια για μας και η κυβέρνηση βγάζει νέους νόμους και φτιάχνει νέους χώρους κράτησης. Συνέχεια λένε ότι εμείς τους “παίρνουμε τις δουλειές”, αλλά το ίδιο το κράτος μειώνει τους μισθούς, εξαφανίζει τις συντάξεις και καταστρέφει τη δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Μας θέλουν να είμαστε φοβισμένοι, υποταγμένοι και κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αλλιώς μας περιμένουν “Ξένιος Δίας”, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις. Το κράτος επιλέγει η πολιτική του να είναι πολύ ακραία για να τρομοκρατεί τον κόσμο και να δημιουργεί κλίμα φόβου προς τους μετανάστες και όλους όσοι αγωνίζονται.
Ο σκοπός της επίθεσης στην ΑΣΟΕΕ δεν ήταν μόνο να φοβηθούμε, αλλά και να σταματήσουμε αυτά που κάνουμε. Για εμάς το μικρεμπόριο είναι ο τρόπος να βγάλουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, να πληρώσουμε το ενοίκιο, το φαγητό και τους λογαριασμούς μας. Θέλουμε να δουλεύουμε για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Το κράτος όμως δεν το ενοχλεί το μικρεμπόριο, αλλά κυρίως η επιλογή μας να στεκόμαστε όλοι μαζί, να αισθανόμαστε όλοι ίσοι, να κάνουμε συνελεύσεις μετανάστες και ντόπιοι μαζί, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.
Η μόνη λύση για μας είναι να βρούμε τρόπους να συνυπάρχουμε και να δρούμε συλλογικά απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και σε όσα έρχονται. Χωρίς ιεραρχήσεις και διακρίσεις λόγω φυλής, φύλου, χρώματος, ενωνόμαστε ενάντια σε κάθε είδους βαρβαρότητα, βάζοντας τα θεμέλια για τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε. Όλοι μαζί μετανάστες και ντόπιοι αγωνιζόμαστε ενάντια στον ρατσισμό και την εξαθλίωση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ