Εδώ και περίπου δύο εβδομάδες η ΑΣΟΕΕ έχει γίνει το θέατρο μιας επίδειξης δύναμης από την αστυνομία. Καθημερινά, μπάτσοι κάθε είδους σταθμεύουν γύρω από το πανεπιστήμιο με σκοπό να μας φοβίσουν, να μας κάνουν να σταματήσουμε να πουλάμε εδώ. Με τις δημοτικές εκλογές να πλησιάζουν, οι υποψήφιοι έχουν βαλθεί να αποδείξουν ποιος αναμεταξύ τους θα είναι πιο αποτελεσματικός στο να αποκαταστήσει την τάξη στο κέντρο της πόλης, ποιος θα είναι πιο αυστηρός απέναντι σε εμάς, τους μετανάστες, να είναι πιο αυστηρός απέναντι στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αγωνίζονται κάθε μέρα δίπλα μας.

Αφήνοντας πίσω τις χώρες μας, πιστεύαμε ότι, τουλάχιστον, θα συνεχίζαμε να ζούμε ελεύθεροι. Την ελευθερία μας αυτή όμως τη στερηθήκαμε τη στιγμή που μπήκαμε στην Ελλάδα, ακόμα κι αν το να μπούμε σήμαινε ότι έπρεπε να ρισκάρουμε να χάσουμε τη ζωή μας στη θάλασσα όπως αυτοί που πνίγηκαν στο Φαρμακονήσι και πιο πρόσφατα στη Μυτιλήνη. Κι αφού λοιπόν μπήκαμε, βρεθήκαμε σε μια ανοιχτή φυλακή, σε μια φυλακή χωρίς τοίχους. Μέσα από ρατσιστικούς όσο και απαρχαιωμένους νόμους μας εμποδίζουν να εργαστούμε. Οι μπάτσοι, οι φασίστες, οι ρατσιστές μάς κυνηγάνε στους δρόμους. Και δεν είναι μόνο η Ασοεε. Είναι το Θησείο, το Μοναστηράκι, η Ομόνοια, οι γειτονιές μας Κάθε μέρα τη ζούμε κάτω από την απειλή της φυλάκισης είτε σε ένα αστυνομικό τμήμα είτε σε κάποιο κέντρο κράτησης. Μας συκοφαντούν μέσα από ρατσιστικές καμπάνιες παραπληροφόρησης. Για τα μίντια είμαστε κλέφτες, δολοφόνοι, φορείς ασθενειών.

Και τώρα, με τις συνεχείς επιχειρήσεις των μπάτσων μπροστά από το πανεπιστήμιο, μας απαγορεύουν να πουλάμε στο δρόμο, πράγμα που είναι το μοναδικό μας μέσο για να επιβιώσουμε. Είναι το μοναδικό μας μέσο για να βγάζουμε κάποια λεφτά, για να πληρώνουμε το ενοίκιο, το νερό, το ρεύμα, για να έχουμε κάτι να φάμε. Το μόνο που θέλουμε είναι να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς από τον ιδρώτα του προσώπου μας.

Αν χωρίς χαρτιά δεν μπορούμε να δουλέψουμε, αν χωρίς χαρτιά δεν μπορούμε να βγούμε απ’ τα σπίτια μας, αν χωρίς χαρτιά δεν μπορούμε να ενσωματωθούμε, αν χωρίς χαρτιά δεν μπορούμε να έχουμε περίθαλψη, γιατί δεν μας καίνε ζωντανούς;

Εμείς δεν είμαστε κλέφτες, δολοφόνοι, βιαστές. Παντού λένε ότι οι χώρες του “τρίτου κόσμου“ είναι απολίτιστες. Εκεί τουλάχιστον, δεν υπάρχει αυτή η μανία ενάντια στους ξένους, τόσα κέντρα κράτησης, τόσοι φράχτες στα σύνορα, τόσοι πνιγμένοι από λιμενικούς. Η Ελλάδα είναι μία από τις τελευταίες χώρες που δεν έχει καταλάβει ότι εμείς οι μετανάστες δεν είμαστε πρόβλημα. Εμείς θέλουμε έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, χωρίς αδικία, χωρίς ρατσισμό, χωρίς πλούσιους και φτωχούς. Εμείς που ζούμε καθημερινά με την αγωνία της επιβίωσης, με την αστυνομική βαρβαρότητα, με τη βία των αφεντικών, εμείς δεν είμαστε πρόβλημα. Αλλά μπορούμε να γίνουμε.

έξω οι μπάτσοι

αστυνομία παντού–δικαιοσύνη πουθενά

κοινότητες αγώνα ντόπιων & μεταναστών στην ΑΣΟΕΕ και παντού

Συνέλευση Μεταναστών και Αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ

https://immigrants-asoee.espivblogs.net/                                                            κάθε πέμπτη στις 20.00